Het is haast niet meer voor te stellen om op de hoek van de Burgwal en de Oude Langendijk géén Jessehof aan te treffen. In de relatief korte periode van het bestaan, heeft het interkerkelijk diaconaal centrum onder leiding van de gedreven projectcoördinator Anita van Velzen, een stvige positie in de stad – en nog belangrijker – een warme plek in het hart van velen veroverd. Vijf jaar Jessehof. Verschillende betrokkenen kijken naar verleden, heden én toekomst.
Bertjan Bosselaar, vijf jaar geleden nog ‘langs de zijlijn’, maar sinds drie jaar meedraaiend als één van de vele vrijwilligers: ‘De Jessehof is een tweede thuis geworden voor een groep van ongeveer 120 mensen. Een plek waar mensen andere mensen ontmoeten. Voor mij is de tijd die ik in de Jessehof steek, een investering die zich dagelijks terugbetaalt. De tijd en aandacht die je erin stopt, komen overvloedig terug in contacten met mensen, zowel met gasten als met andere vrijwilligers. In die paar jaar heb ik meer van de breedheid en verscheidenheid van de samenleving gezien dan in de twintig jaar daarvoor. Het is daarom een verrijking van mijn leven. De gemoedelijke sfeer tijdens de Jessehofochtenden en – middagen is typerend en volgens mij de hoofdreden waarom mensen komen en terugkomen. En juist die sfeer van rust en ongedwongenheid laat zich niet dwingen. Ik ervaar dat steeds weer als een gift van God en ik hoop dat we dat de komende jaren van Hem zullen blijven verwachten.’
Peter Wilbrink, emeritus predikant, als pastor vanaf het begin bij de Jessehof betrokken. ‘In vijf jaar van onbekende plek in het centrum naar een voor veel mensen kostbare plaats, waar ‘diaconaal gemeente zijn’ is opgebloeid. Voor mij is de Jessehof een ‘huiskamer in het centrum’ geworden, waar ik veel mensen mag ontmoeten en spreken en waar ik als pastor, als ‘tochtgenoot’ van gasten, verdriet, mooie ervaringen, vreugde en sores mag delen. Ik spreek de gasten over ‘gewone’ gebeurtenissen van de dag, ook over problemen, onzekerheden en zorgen, die zij met mij willen delen. Sommige gasten van het eerste uur – het inloopcentrum is zo belangrijk voor ritme en regelmaat in het leven – ken ik dus al lange tijd en met anderen heb ik soms eenmalige gesprekken, waarin luisteren, écht luisteren zo belangrijk is.
Betrokkenheid ervaar ik ook vaak bij de vrijwilligers – onze gastheren en gastvrouwen. De Jessehof heeft voor hen veel betekenis: zij willen dat gasten zich daar welkom voelen.
Mooie momenten voor mij: vóór openingstijd het gesprekje met de vrijwilligers naar aanleiding van een moment van bezinning: een gebed, een tekst uit de bijbel of een gedicht. En ook: samen met een gasten en vrijwilligers invulling geven aan een maandelijkse viering in de Jessehof.
De toekomst? De kerk als instituut staat in de westerse wereld sterk onder druk en dreigt te verdampen. Maar is dat afbraak of vernieuwing? Ik hoop dat plekken als de Jessehof, deze wijze van diaconale en pastorale presentie bijdragen aan wezenlijke vernieuwing van ‘kerk zijn’ in onze stedelijke samenleving.’
Arjan Gooijer, secretaris De Jessehof: Vijf jaar geleden zijn we vrij ‘plotseling’ gestart. Al langer werd nagedacht over een diaconaal inloopcentrum maar ineens kwam deze locatie vrij; Jan Lamberts nam toen het initiatief. Begonnen met – ik meen – drie dagdelen per week, maar nu is De Jessehof dagelijks – behalve woensdag – een aantal uur open. Er was – en is – grote behoefte: er worden nu maandelijks bijna duizend bezoekers ‘geturfd’, waarvan natuurlijk een deel vaker komt; een vaste kern van ruim 125 gasten.
Belangrijkste doel van de Jessehof is presentie: er zijn met daad en raad, een luisterend oor, het bieden van een veilige plek en het tegengaan van armoede in brede zin: geldtekort, isolement en eenzaamheid. Het is interkerkelijk georganiseerd door een groot aantal kerken in Delft, die ook de financiën voor hun rekening nemen, aangevuld met bijdragen van fondsen die we jaarlijks aanschrijven.
Heel belangrijk: de Jessehof wordt gerund door vrijwilligers. Zij werken als gastheer/gastvrouw, zorgen dat er koffie en thee is. De vrijwilligers krijgen ook regelmatig trainingen om hun taken goed te kunnen uitvoeren; we kunnen overigens nog versterking gebruiken! Er zijn pastores uit de verschillende kerken die een luisterend oor bieden en naast de vaste inloop zijn er ook maaltijden,
vieringen, creatieve ochtenden, Jessezang (bij de piano) en er is ook behoorlijk wat overlap met de bezoekers van de Zoekdiensten.’
‘We hebben ook een vriendenstichting voor donateurs. Kijk eens op http://www.jessehof.nl/vrienden/ en ik zou alle lezers van het Kerkblad écht willen uitnodigen om eens te komen kijken. Van harte welkom!’
Mattie Mostert